කවි සංකල්පනා

     දුරකතනයක් කතා කරයි.... ☎ හලෝ කියා අමතපු බෝ දෙනා අද මා නැතිවම බැරුවම හිඳිනා නිති දොස් ආවද මා හට පවරා  කිසිවෙකු නොදනී මා දුක සැමදා රෑ නිදි මරාන මාව ඇහැරවන් මමත් නොනිදා ඇති නුබලා වෙනුවෙන් සිග්නල් නැතිකම මා හට පවරන්  දුක් වී ඉන්නම් හිත යට හංගන් එෆ්බී වට්ස්ඇප් හැම වෙලේ ඉදගෙන  මම ද ගෙවන්නේ කාලේ කා අද හොඳ දකිනා මිනිසුන් ඇති කල  මටත් දවසක හොඳ කියයි නුඹ දරුවන් මා අසලට ගත්තද මා නොදනී සැඟවී ඇති නරුම සිත මා හොඳ හිත එලියට ගනු මිස  කවදත් එපා මා නපුරට යොදන ට ...... සච්න්තක ✍️

  සාධාරණය.... නංගියේ නුඹ ද නෙළුමකි දිවි බර කරට ගෙන  ජීවිතය උකස් කෙරු මධුවිතින් වියරු වැටුණු කාමාතුරයින් පැන  සුනු විසුණු කළා නුඹේ  සිහිනය නැගිටපන් නංගියේ මියැදුණු තැනින් ගසා විත අලු දූලි  හනික වර නීතියේ දෙවොලට විවර කරපන් බැඳ දමා ඇති නීතියේ දෙවඟනගෙ නෙත් අහපන් බලයට මුදලට යටද නීතිය එහෙයි කියමින් සැලුවහොත්  හිස  සිරකර මරපන් ඇයව නෙත් බැඳි රෙදි පොඩි ගෙන  තද කර...  සච්න්තක ✍️

  ඇය 💖💖   අම්මා..... අම්මා..... පුතේ මන් කුස්සියේ .... අම්මා.... බඩගිනි නේද මගේ පුතාට.... ඔව් අම්මා ....අදනන් ඉන්න බෑ.... ඉන්නකෝ මන් ඉක්මනට බත් එක බෙදලා දෙන්න මගේ පුතාට... එහෙම කීව සමුද්‍රා තමන්ගේ පුතාට බත් එකක් බෙදන්න පිඟාන අතට ගත්තා...  අම්මේ ඔයා කෑවද... අම්මා බෙදලා දීපු බත් එක අතට ගත්ත සඳැස් ඇහුවා. මොකද ගොඩක් වෙලාවට තමන්ගේ කුස පුරවලා අම්මා වතුර කෝප්පෙකින් බඩ පුරවගන්න අවස්ථා සඳැස් දැකලා තිබුණ නිසා.  ඔව් පුතේ මන් දැන් ටිකකට කලින් කෑවා... ඒත් සඳැස් දන්නවා අම්මා එයා එනකල් බත් කන්නේ නැති වග. ඉතින් අදත් අම්මා බඩගින්නේද එතකොට. අම්මා මට කන්න බෑ... ඇයි පුතේ ...කෝ බත් එකට අත තියලවත් නෑනේ... අම්මා කවන්නකෝ අද.... අනේ මගේ හුරතලා... කෝ දෙන්නකෝ... එහෙම කීව සමුද්‍රා පුතා අතේ තිබ්බ බත් පිඟාන අතට අරන් බත් කටක් කැව්වා.... ම්ම්ම්ම්..... රසයි මගේ අම්මා.... කෝ කෝ කියවන්නේ නැතුව කන්න...බත් කටවල් හතරක් විතර කෑව සඳැස් ආයේම අම්මාට කතා කලා... අම්මා මට ඇති.... අනේ පුතේ මේ ටිකත් කන්නකෝ... ඇති අම්මා... හෙට clz එකේ exam එකක් තියනවා . මන් ඇග ටිකක් සෝදන් පාඩම් කරන්න යනවා අම්මා... අනේ පුතේ මේ.... සමුද්‍රා එහෙම කි

      හිඩැස ....  බුරුල් කර කර ටයි ගැටේ නළලේ රැලි නන්ගාගෙන අත්වැට ට බර දිදී පඩිපෙල උඩට නගින  පුතේ උඹ මේස් සපත්තු ගලවලා සුදු ගැහුණ කකුල් දෙක එකම එක වතාවක් මහ පොළොවේ තියපන් සනීපෙට දැනේවි හීතලක් අඩි දහය දොළහක්  ඩිංගකට පලයන්  වැලි ගල් කැබලි පාගගෙන  ගලක් ඇණිලා උඹට රිදුනොත් බලපන් ඔළුව නමලා  ඇනුණු උල් ගල් කැටේ  අයින් කරපන් ඇඟිලි තුඩකින් පොළොවේ වැලිකැට අස්සේ  උඹේ ඇසුත් දකී ඉස්සිච්ච  උඹේ කකුල්  හිඩසින් ඔළුව බිමට නමාගෙන  පැටලි පැටලී දුවන  කළු පාට කුහුඹුවෙක් හංගාගෙන බත් කුඩක් ඉඳුල් වුණු....

        අසම්මතය... එකඟයි.... අසම්මතය සුන්දරයි හැබැයි සම්මතය තරම් නෑ ඔව්.... ලෝකෙටම හොරෙන් ආදරේ කරන්න හිත් අල්ලන් අනන්තයට යන්න ප්‍රේමයට එහා ගිය රාග ගිනි අවුලන්න බැල්මකින් පවා රසඳුනක් වෙන්න අසම්මතයට පුළුවන්  හැබැයි..... මැරෙනකම්ම ලඟින් ඉන්න වැටෙන තැනදී අත දෙන්න ඇවිලෙන තැන දී සනසන්න ලෝකෙම ඉස්සරහ ආදරේ දෙන්න සම්මතයට විතරමයි පුළුවන් කවුරු කොහොම කිව්වත්  සම්මතය ළඟ අසම්මතය  අසරණයි මිත්‍රයා සච්න්තක ✍️

                      මතක.... එක්ව ආ මග දෑත පැටලී වින්ද පෙම් සුව පෙම්වතුන්....  සිත් අහස තුළ ඇන්ද ලියකම්  පාට කළ හැටි තෙලිතුඩින්....  ගෙවුණු කාලය වසත් මනරම්  ප්‍රේමයේ හැඟුමන් මතින්.... උරුම වුණු දුක ගෙවනු හැකිවෙද මතක ඇති තව නුබ නමින්... සච්න්තක ✍️